Árni Jóhannsson minning

Var í fallegri jarðarför í dag þar sem kirkjan ómaði öll af söng. Jarðsunginn var Árni Jóhannsson verktaki og söngvari. Árni og pabbi voru góðir vinir og samferðarmenn í lífinu. Söngurinn sameinaði þá og sem ungir menn gerðust þeir félagar í Karlakórnum Fóstbræðrum og voru í honum alla sína tíð. Báðir voru þeir fyrstu tenórar í kórnum. Árni hafði ægifallega rödd og bjarta og fór ekkert milli mála hver var á ferð þegar hann tjáði sig í söng eða tali á mannamótum. Í raun ótrúlega björt rödd í manni sem hafði svo sannarlega vaxtarlag eins og dýpsti bassi. Ég var svo heppinn að fá vinnu tvö sumur í röð hjá Árna sem handlangari við brúarsmíði í Kópavogi sem strákur. Vafalaust fyrir vinskap pabba og Árna.
Sú hugsun sló mig undir þessum mikla söng að nú færi heldur betur að færast fjör í sönginn í himnaríki. Þeir hafa verið að hverfa margir gömlu félagarnir hans pabba í Fóstbræðrum undanfarin misseri og eins víst að þeir munu taka lagið saman við endurfundi. Kórinn er nánast orðinn fullskipaður í himnaríki þeim félögum sem lyftu kórnum í hæstu hæðir á síðari hluta tuttugustu aldar. Við jarðarförina gat presturinn þess að það væri barnabarn Árna sem söng einsöng í Ave María eftir Kaldalóns. Það var líka ánægjulegt að upplifa það að barnabarn pabba söng með Karlakórnum Fóstbræðrum við athöfnina. Þannig heldur lífið áfram kynslóðir fara og kynslóðir koma. Blessuð sé minning Árna Jóhannssonar.

Ertu með penna?

Í gær vantaði mig penna á rótarýfundi og spurði sessunaut minn hvort hann gæti lánað mér slíkan. Hann hafði engan penna heldur. Nokkru síðar rekur sessunautur minn upp þennan rokna hlátur og segir að sér hafi dottið í hug skemmtileg minning í tengslum við þetta pennaleysi mitt. Þannig var að hann var ungur maður í vegavinnu norður í landi staddur við fermingarathöfn í kirkjunni á Svalbarði í Þistilfirði. Rétt áður en athöfnin hefst tekur hann eftir því að það er maður sem gengur um kirkjuna með vínflösku í hendinni og hvíslar einhverju að fólki. Þegar nær dregur heyrir hann að maðurinn er að hvísla hvort það sé mögulega með tappatogara á sér. Það hafði sem sé gleymst að hafa með tappatogarann í athöfnina og nú voru góð ráð dýr svo hægt yrði að veita messuvínið í altarisgöngunni. Hver er svo lærdómurinn af þessari sögu? Jú maður gleymir ekki nauðsynlegum verkfærum þegar mikið leggur við. Ég ætlaði að nota pennann til þess að skrá mig í rótarýferð í haust.