Söngfélag Skaftfellinga fjörtíu ára.

Ávarp flutt á vorkaffi Skaftfellingafélagsins í Reykjavík þann 5. maí sl. í tilefni 40 ára afmælis Söngfélags Skaftfellinga.

Góðir gestir.

Söngfélag Skaftfellinga er fjörtíu ára í ár. Það er því vel við hæfi að minnast í nokkrum orðum upphafsins og kórstarfsins.

Stofnár kórsins er miðað við fyrstu söngæfingu þann 25. mars 1973.

Starfsemi Söngfélags Skaftfellinga er samofin Skaftfellingafélaginu í Reykjavík. Kórinn hefur alla  tíð notið velvildar og stuðnings þess. Allar götur frá 1980 hefur kórinn haft afnot af  húsakynnum  Skaftfellingafélagsins, Skaftfellingabúð og það stutt við starfsemina með margvíslegum hætti.

 Ekkert félag og enginn kór getur lifað jafn kröftugu lífi nema fyrir það að að starfinu komi fjölmargir félagar sem halda starfseminni gangandi. Það væri of langt mál að telja þá alla upp.

Í átthagafélögum eins og Skaftfellingafélaginu í Reykjavík og Söngfélagi Skaftfellinga fer fram mikilvæg menningarstarfsemi. Þau tengja saman fólkið í gömlu átthögunum við brottflutta sveitunga og ættmenni. Þannig viðhalda þau tengslum og skilningi milli þéttbýlis og dreifbýlis sem sannarlega er mikil þörf á í okkar samfélagi.

Þær fjölmörgu tónleikaferðir sem kórinn hefur farið um Skaftafellssýslur og víðar allt frá stofnun í fjörtíu ár og þær góðu heimsóknir sem við höfum fengið þaðan er skýrt dæmi um þá eflingu menningarlífs sem félögin stuðla að.

Félagar í kórnum sem nú eru rúmlega fjörtíu talsins eru langflestir ættaðir úr annarri hvorri sýslunni. Síðan erum við nokkur sem erum ekki Skaftfellingar að langfeðratali en hefur rekið á fjörur þessa félagsskapar og kunnum því vel.

Söngfélagið hefur haft sína eigin stjórn frá 1974. Fyrsti formaður stjórnar var Jón Hilmar Gunnarsson. Núverandi formaður Söngfélagsins er Kolbrún Einarsdóttir.

Kórinn hefur frá upphafi haft fjóra söngstjóra: Jón Ísleifsson, Þorvald Björnsson, Víolettu Smid og núverandi kórstjóra Friðrik Vigni Stefánsson.

Violetta Smid var gerð að heiðursfélaga í Söngfélagi Skaftfellinga er hún hætti sem kórstjóri eftir aldarfjórðungsstarf. 

Stærsta verkefni kórsins á afmælisárinu var að syngja inn á nýjan disk en upptökum lauk þann fyrsta maí síðastliðinn. Tvívegis áður hefur kórinn gefið út plötu og disk. Þá voru sérstakir afmælistónleikar haldnir í apríl síðastliðinn sem voru vel sóttir og tókust mjög vel.

Fjórir kórfélagar eru stofnaðilar kórsins. Það eru þau Páll Jóhannesson tenór, altarnir  Bjarndís og Valgerður Sumarliðadætur og Einar Brynjólfsson bassi. Margir kórfélagar hafa verið með um áratuga skeið.

Ég vil að lokum óska okkur öllum til hamingju með árin fjörtíu í starfsemi kórsins. Allt er fertugum fært segir máltækið og megi það einnig eiga við um Söngfélag Skaftfellinga.

Þakka ykkur fyrir.

Laxá í Refasveit

Í Refasveit fyrir framan veiðihúsið

Fór með Helga norður í Refasveit um 29. júní til þess að taka þátt í opnun veiðitímabilsins í Laxá í Refasveit. Við fengum fjóra fína laxa á stöngina þennan dag og áttum góðan tíma í þessu fagra umhverfi þennan dag.

Gengið á Lómagnúp

Á Lómagnúpi með Vatnajökul í bakgrunni.

Ég gékk á Lómagnúp þann 4. júlí sl með félögum úr gönghópnum Skálmurum, sem er gönguhópur tengdur Skaftfellingafélaginu í Reykjavík. Lómagnúpur er 688 hátt standberg sem gnæfir yfir suður úr Birninum vestan Núpsvatna á Skeiðarársandi. Vestan við fjallið er bærinn og kirkjustaðurinn Núpsstaður. Þar bjó hinn kunni vatna- og leiðsögumaður Hannes Jónsson. Af honum eru til margar frásagnir og sögur en hann lést árið 1968. Gönguleiðin í þessari ferð á Lómagnúp var þessi: Gengið upp Hvirfildal að austan, upp að vörðunni, þvert yfir og gengið svo inn Núpinn. Gengið nánast inn að næsta fjalli sem er Björninn, þar vestur og yfir Núpsstaðaheiði. Farið niður rétt vestan við bæinn Núpsstað. Allt í allt tók þessi ganga rúma 10 tíma og vegaleiðin var um 20 km. Veður til göngu var gott en þegar leið á kvöldið kom skýjahula yfir svæðið og undir lokin fór að rigna. Fjallasýn og útsýni yfir sandana til beggja átta er ógleymanleg. Þannig segir í kvæðinu Áföngum eftir Jón Helgason:

Vötnin byltast að Brunasandi,

bólgnar þar kvikan gljúp;

landið ber sér á breiðum herðum

bjartan og svalan hjúp;

jötunninn stendur með járnstaf í hendi

jafnan við Lómagnúp, 

kallar hann mig, kallar hann þig...

kuldaleg rödd og djúp.

Það voru þreyttir og ánægðir göngugarpar sem klöngruðust niður bratta hlíðina í ferðalok hjá Núpsstað. Enn einum stóráfanga var náð og ástæða til þess að fagna að allt gékk stóráfalla laust. Kveðja.