Síðasta kvöldmáltíðin

Síðasta kvöldmáltíðin búin (kjöt í karrý) og ekkert eftir nema stundin um kvöl frelsarans framundan. Á æskuárum var þessi tími ungum eirðarlausum pilti mikil áraun. Maður mátti bókstaflega EKKERT gera heima fyrir. Þegar maður komst á unglingsár var það helsta dægrarstytting okkar vinanna að bíða í röð við nætursöluna, sem opnaði á miðnætti föstudagins langa. Það var eins og þungu fargi væri létt af okkur þegar lúgan opnaði og hægt var að kaupa kók og prins - hvílíkt frelsi. Svo liðu árin og kröfur um heilagleika á þessum degi slökknuðu. Ég man þegar maður gat farið á skíði í Bláfjöllum. Jafnvel búðir eru nú í einhverju mæli opnar. Við höfum mörg undanfarn ár ýmist verið í Svíþjóð á þessum tíma eða skroppið austur í Skaftártungu. Það er löngu búið að fella niður flugið okkar til Köben. Þá var Tungan ein í boði þar til maðurinn í svörtu fötunum, hann Víðir skipaði okkur að halda okkur heima. Hver vill ekki hlíða Víði. Er ekki eins með ykkur?