Þorgerður Katrín talar um “bleika fílinn” sem ekki megi tala um þ.e. að íslenska krónan sé undirót þess verðbólguskots sem hefur orðið. Hún minnist ekki á nýlega kjarasamningshækkun upp á 7% við ríkjandi erfiðleika í efnahagsmálum. Hvað áhrif skyldi nú sú hækkun hafa á verðlag. Við búum við steinrunnið gæslukerfi verkalýðsfélaga, sem eru áratugum á eftir því sem almennt gerist í nálægum löndum í greiningu aðstæðna og ábyrgum vinnubrögðum. Þetta er semipólitískt sjálftökulið, sem hefur komið sér þar fyrir í vel vernduðu umhverfi meira og minna ábyrgðarlaust. Þessir svokölluðu fulltrúar okkar launþega hafa barist með kjafti og klóm í fjörtíu ár gegn afnámi verðtryggingar til þess að tryggja lífeyrissjóðina að eigin sögn. Höfum við notið þessa í lífeyrisgreiðslum? Nei en vísitölutryggingu skulu þeir fá auk 3% raunávöxtunar. Hvað hefur það þýtt fyrir efnahag heimila? Af hverju hafa 50 þúsund Íslendingar kosið að flytja til Norðurlanda? Margir með þeim kveðjuorðum að hér sé ekki búandi.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli