Uppáhalds sálmurinn

Leyfi mér hér að birta uppáhalds sálminn hans föður míns Sr Hjartar Hjartarsonar sem er nr. 350 í sálmabókinni. Hann kom þessum sálmi oft að og organistar sem hann vann með vissu það. Skemmtilegt að segja frá því að einn organisti tók sig einu sinni til og spilaði hann sem útgöngspil, vegna þess að hann sá pabba meðal kirkjugesta. Óhætt er að segja um pabba að hann var æðrulaus maður, þótt ekki væri hann skaplaus. Hann þurfti oft á lífsleiðinni að takast á við ýmis áföll. Hann fékk barna- og lömunarveiki sem ungur drengur, missti bróður sinn úr sömu veiki. Þá tókst hann á við krabbamein síðustu 15 ár ævi sinnar af miklu æðruleysi. Vonandi finnið þið styrk og huggun í þessum ljóðlínum líka:

Ó, ást, sem faðmar allt! Í þér
minn andi þreyttur hvílir sig,
þér fús ég offra öllu hér,
í undradjúp þitt varpa mér.
Þín miskunn lífgar mig.

Ó, fagra lífsins ljós, er skín
og lýsir mér í gleði og þraut,
mitt veika skar það deyr og dvín,
ó, Drottinn minn, ég flý til þín,
í dagsins skæra skaut.

Ó, gleði', er skín á götu manns
í gegnum lífsins sorgarský.
Hinn skúradimmi skýjafans
er skreyttur litum regnbogans
og sólin sést á ný.

Ó, ég vil elska Kristi kross,
er kraft og sigur veitir mér.
Að engu met ég heimsins hnoss,
því Herrann Jesús gefur oss
það líf, sem eilíft er.