Kraftblökkin til Íslands

Það má kaupa ýmislegt í Seattle: Flugvélar hjá Boeing. Hugbúnað hjá Microsoft! “Vitið” hjá Google! Lækningu á fínustu sjúkrahúsum. Setjast niður á Starbucks og fá sér kaffi og með því. Við Íslendingar höfum sótt hingað ýmislegt síðustu áratugina. Þið þekkið öll þessi Seattle vörumerki. En ég er viss um að fá ef einhver ykkar viti að hingað sóttum við eina mestu tæknibyltingu í síldveiðum fyrir um 65 árum! Það var kraftblökkin til síldveiða. Hann sótti þessa nýjung hingað afi hennar Sirrýjar, Ingvar Pálmason útgerðarmaður/skipstjóri frá Norðfirði um 1960. Hann var á sjötugsaldri! Átti eftir að starfa við sölu og kynningu hennar fram yfir níunda áratuginn! Ingvar hefur verið ofarlega í huga okkar í þessari heimsókn hingað til Seattle eftir 8 tíma flug beint frá Keflavík. Hann fór fyrst til New York, líklegast í lest þaðan einhverja daga til Seattle? Það fylgir ekki sögunni. Heim kominn hófst  vinnan við að sannfæra landann um gagnsemi þessarar tæknibyltingar! Það var ekki þrautarlaust, fyrr en Haraldur Ágústsson skipstjóri og áhöfn hans náðu tökum á þessu byltingarkennda tæki 1964. 

Ingvar fékk fálkaorðuna fyrir störf sín á sviði sjávarútvegs.

Trump sigraði!

Trump 47. forseti USA! Er það ekki eins og við var að búast? Hann barðist af mikilli elju. Það er ekki hægt annað en virða það. Nú er að vona að val hans verði gæfuspor fyrir USA og okkur líka. Síðast en ekki síst getur hann þakkað Demókrataflokknum slælegan undirbúning. Ég færði rök fyrir því í hér í aðdraganda kosninganna. Það hefur allt raungerst og óþarft að tíunda það frekar. Svo virðist sem stórir hópar kristinna manna hafi einnig fylgt sér um Trump. En afkoma fólks var í fyrirrúmi. Skipti megin máli samkvæmt könnunum.

Í aðdraganda forsetakosninga í USA

Það sem vekur mesta furðu í aðdraganda þessara kosninga í USA, í voldugasta ríki heimsins, er hvað undirbúningur kosninganna er tilviljanakenndur hjá Demókrötum. Fáir virtust hafa trú á því að Trump ætti möguleika á að verða aftur forseti í byrjun þessa árs. Eitthvað var verið að tala um það í sumar að Biden væri orðinn of gamall. Hann sagðist eigi að síður ætla að bjóða sig fram. Í fyrstu kappræðunni kom í ljós að hann er búinn á því karlinn. Trump hafði öll trompin á sinni hendi í lok kappræðanna. Það varð auðvitað “panik” hjá Demókrötum. Háværar raddir voru uppi um að Biden yrðu að draga sig í hlé. Hann samþykkir það loks. Þá er ákveðið að varaforsetinn Kamala Harris taki keflið og hlaupi í skarðið sem frambjóðandi þeirra! Þremur mánuðum fyrir kosningar! Hún hefur nánast ekkert verið í umræðunni, allavega ekki á erlendum vettvangi. Ef Trump vinnur þessar kosningar er sigurinn ekkert annað en gjöf frá Demókrötum á silfurfati! Það álykta ég á grundvelli lélegs undirbúnings í aðdraganda kosninganna. Hvernig gat það farið framhjá þeim að blessaður Biden var orðinn of gamall til að standa í svona þrasi.

Heimurinn vill láta blekkjast!

 Heimurinn vill láta blekkjast! Rómverjarnir sögðu: Mundi vult decipi. Datt þetta í hug þegar Jón Gnarr hefur nú enn einu sinni komið fram á sjónarsviðið og vill til forystu í flokki Evrópusinna, Viðreisn. Þau hafa verið óheppinn með talsmenn þannig að þau fara gömlu Samfylkingarleiðina og hafa kallað til fulltyngis hann ,Jón karlinn Gnarr með "fimm háskólagráður." Las í dag stefnu hans í blaðaviðtali. Hann vill stöðva straum innflytjenda. Slík afstaða gæti nú gefið honum nokkuð mörg atkvæði. Síðan vill hann ganga í Evrópusambandið og taka upp evru! Hann gerir sér ekki grein fyrir því enn að ESB aðild byggir á fjórfrelsi. Eitt af þessum frelsum er óheftur flutningur fólks milli landa ESB (27 lönd). Hann hefur augljóslega ekki enn gert sér grein fyrir því að í þessu verður ekki bæði haldið og sleppt. Það skiptir ef til vill engu máli, hann verður líklegast "brúða" í höndum Evrópusinna. Hann hefur reynslu í því stórleikarinn okkar sbr þegar hann kóaði sem borgarstjóri fyrir Dag B Eggertsson þar síðasta kjörtímabil, sem þá í raun réði. Nýr formaður Samfó ætlar sér sjálf stórt hlutverk og þarf augljóslega ekki "brúðu" til að flytja mál sitt eins og Samfó forðum daga í borginni. Já heimurinn vill láta bekkjast!

Utan til náms

         17. júní 1975 í heimsókn til Oslo ákváðum við Sirrý að hefja nám erlendis þá um haustið. Við vorum að íhuga að flytja til Noregs, en eftir heimkomu varð niðurstaðan sú að við flyttum til Gautaborgar. Engan þekktum við þar, en fengum nafn Sigríðar Hannesdóttur, sem bjó þar, skólasystur Björns, stjúpa Sirrýjar. Hún veitti okkur ómetanlega aðstoð þegar við vorum að koma okkur fyrir og skrá okkur í háskólann.  Það sem réði  m.a. valinu á Gautaborg var að þar var kennd félagsráðgjöf og hagfræði við háskólann

        Á leiðinni út í flugvél Flugfélags Íslands í byrjun september þetta ár var einnig Sigurður tengdafaðir minn á leið í viðskiptaferð til Noregs að skoða fiskiskip. Með honum í för var útvegsmaður frá Stöðvarfirði, Guðmundur Björnsson, sem ég heyrði síðar að gárungarnir hafði kallað gælunafninu Lilla. Það var ekkert lítið við þennan mann. Guðundur var mjög gildur, en vart meðalmaður á hæð. Þegar hann settist í sætið varð að losa um annan armin af sætinu, svo að hann gæti sest.

        Ég gleymi aldrei orðaskiptum þessa ágæta manns og flugfreyjunnar þegar hún reyndi að spenna utan um hann framlengda sætisólina: ”Svona vina, þetta er alger óþarfi hjá þér að reyna þetta, þú getur verið viss um að ég fer ekkert!” Það reyndust orð að sönnu. Hann sat fastskorðaður í sæti sínu alla leiðina, haggaðist ekki. Leiðir okkar lágu ekki aftur saman eftir þessa flugferð. Ég man ekki hvað við ræddum á leiðinni, en í minningunni fór vel á með okkur. Man þó að mér þótti mikið til þessa manns koma, sem var að fara til útlanda að kaupa togara. Hann var fyrsti starfandi útvegsmaðurinn, sem ég kynntist. Seinna átti fyrir mér að liggja að vera í þjónustu íslenskra útvegsmanna í rúma þrjá áratugi. Enginn veit sína ævi o.s.f.

Örlög íslenskra fyrirtækja

Eru það örlög íslenskra fyrirtækja, ef þau sýna árangur í starfsemi að enda í eigu erlendra aðila? Marel hf, Össur hf, Keraces hf, Nói Sirius hf, svo nokkur séu nefnd. Hvenær verða önnur lykilfyrirtæki líka seld eins og Landsvirkjun og Orkuveita Reykjavíkur? Þetta þarf að ræða með skýrum hætti. Í sjávarútvegi eru lög sem banna erlendum aðilum meirihluta eignarhald og skipstjóri á íslenskum fiskiskipum verður að vera íslenskur ríkisborgari. Þetta er að sjálfsögðu til að koma í veg fyrir að fiskimiðin lendi í erlendum höndum. Af hverju eru ekki sambærileg ákvæði varðandi jarðarkaup erlendra fjárfesta á jörðum? Það er eins og tíðarandinn vinni gegn öllu því sem íslenskt er.

Sjóveikisaga

Ég er sjóveikur. Fyrir mörgum árum var mér falið að leiðsegja stjórn norskra útgvegsmanna með Akraborginni upp á Skaga, ásamt stjórn íslenskra útvegsmanna. Við vorum ekki komnir út úr höfninni í Reykjavík þegar ég fann til sjóveiki. Móts við Hvalfjörð lá ég afvelta í sjóveiki á gangi skipsins. Þegar komið var upp á Akranes var mér nokkur huggun í því að heyra að framkvæmdastjóri norsku útgerðanna hafði einnig verið mjög sjóveikur. Ég man fyrst eftir því upp á Akranesi, hvar ég sat á hækjum mínum gegnt Frystihúsi Haraldar Böðvarssonar hf og að Haraldur Sturlaugsson sá auman á mér og tók mig með sér heim. Til að fá ráð hjá fagmanni hringdi hann í Ingibjörgu eiginkonu sína. Hún er hjúkrunarfræðingur og gegndi þá embætti heilbrigðisráðherra! Hann lýsti veikindum mínum í símann. Það stóð ekki á ráðleggingum: Gefðu honum Gammel Dansk og láttu hann leggjast á sófann. Við fylgdum þessu. Eftir andartak bráði af mér og ég var eins og nýsleginn túskildingur. Minnist þess ekki að hafa þakkað Haraldi og heilbrigðisráðherra björgunina nógsamlega, en geri það hér með. Líklegast er ég einn fárra um björgun á heilsu minni beint frá skrifstofu sjálfs ráðherra. Kvöldið enduðum við svo í bröggunum í Hvalfirði hjá Kristjáni Loftssyni og dreyptum á romminu hans, blönduðu heitu vatni. Norðmennirnir voru þess fullvissir að þeir væru næst himnaríki á þessu kvöldi. En það er önnur saga.

20 ár á blogginu

 Ég var að gera mér grein fyrir því að ég er búinn að  vera að blogga af og til í 20 ár! Geri aðrir betur! Ég man þegar ég fór að skrifa fyrstu línurnar að það var ekki auðvelt. Ég byrjaði á þessu til þess að fylgja unga fólkinu inn á nýja braut, - tjá sig á blogginu. Þau eru öll löngu hætt þessu pári en ég er enn að. Auðvitað er þetta misjafnt að gæðum. Það sem upp úr stendur er að ég hef skrifað á þessa bloggsíðu til þess að segja frá atburðum, efni sem ég hef viljað geyma hérna. Fyrstu árin var ég duglegri að skrifa pistla. Svo tók Facebook við og áhuginn beindist í þá átt. Pistlum fækkaði á blogginu auðvitað. Ég líklegast búinn að vera á Facebook nokkuð virkur síðan 2008 eða 16 ár. 

Íslendingar þurfa að aðlaga sig alþjóðlegum aðstæðum

 

Ég kom að þessu verkefni sbr mynd fyrir bráðum 40 árum. Þetta var tilraun til þess að horfa út fyrir landsteinanna á nýja markaði. Við fengum hingað fyrirlesara frá Svíþjóð, skólabróðir minn Claes Rosenberg. Hann er sérfræðingur í markaðsetningu. Maður lærði töluvert um útfluning í tengslum við þetta verkefni. Áþreifanlegt var að það voru ekki mörg fyrirtæki í landinu sem hægt var að hvetja til útrásar. Nokkur þó, sem tilbúin voru í slaginn. Markaðsmál hafa alltaf heillað mig, þó að ekki kæmi ég að þeim með beinum hætti síðar.

Árni Gunnarsson er í núna guðfræðingur, Claes vinur minn er enn að markaðssetja sænskar vörur með góðum árangri. Ég er leiðsögumaður ferðamanna og og … Við erum m.ö.o. enn allir leiðbeinendur. Allt frá lífsins leitargöngu í að leiðbeina ferðamönnum um þjóðvegi landsins. Áhugavert væri að fá Claes aftur til að fjalla um þessi mál, fara yfir stöðuna. Stjórnunarfélag Íslands, fræðsluvettvangur atvinnulífsins er nú því miður stekkur. Búið að koma þessu öllu fyrir í klóm hins opinbera. Er ekki Útflutningsráð eða Íslandsstofa eins og það heitir núna enn á framfæri ríkisins?